Oproep plaatsen? Ontdek hoe eenvoudig dit gaat!
lees meer
De Zwolse Mirjam van Huet zoekt twee nieuwe huisgenootjes, cavia’s. Ze besluit ze niet in een commerciële dierenwinkel te kopen, maar bij de Zwolse dierenopvang Flappus. Een verslag van de adoptie én een inkijkje in wat met recht ‘de ark van Noach van Zwolle’ mag worden genoemd.
Honden spelen op het erf, ganzen zwemmen in de vijver en in de verblijven zitten talloze cavia’s, konijnen, kippen en andere dieren die normaal gesproken als huisdier in een gezin leven. Waar je ook kijkt, welke kant je ook op loopt, je ziet de ene na de andere diersoort. En zolang de dieren dat net zo leuk vinden als de bezoekers, mogen ze worden opgetild, geaaid en geknuffeld. De ongeveer 500 dieren hebben één ding gemeen. Ze zijn gevonden, afgedankt door de vorige eigenaar of juist liefdevol uit handen gegeven door een baasje dat er door omstandigheden niet meer voor kan zorgen. In dit dierenparadijs, gevestigd aan de Nieuwleusenerdijk 37 in Zwolle worden ze opgevangen en wachten ze op een nieuw warm nest.
Met een vrolijke kriebel in mijn buik betreed ik het erf waar ik verwacht met een paar cavia’s kennis te mogen maken. Mijn verwachting wordt ruimschoots overtroffen. Het zijn er niet een paar; ik kan kiezen uit vele tientallen cavia’s. Volwassen beestjes, jonkies, net geboren pluizenbolletjes, mannetjes, vrouwtjes, koppeltjes. Waar moet ik beginnen? Ik besluit ze allemaal, één voor één te bekijken. De eerste waar ik voor ‘val’ is een dikke pummel. Kastanjebruin met een paar witte vlekken. Als ik hem optil, voel ik dat hij zeker anderhalve kilo weegt. Hij is rustig, knuffelbaar en uitzonderlijk groot. Ik ben verkocht.
De stagiair die me langs de hokken leidt, neemt alle tijd. Hij snapt me. Een huisdier moet bij je passen, je moet er een klik mee hebben. Geduldig opent hij het ene na het andere hok. Hij vertelt me alles wat hij van de beestjes weet. Hun naam, geboortedatum, waarom ze in de opvang terecht zijn gekomen en meer. Weet hij eventjes niet alle details, dan belt hij zijn collega Ruth, de cavia-specialist van Stichting Flappus.
Mijn kleine dikkerd komt van een gezin waar ’ie met liefde door de kinderen is verzorgd. Door omstandigheden kon hij er niet blijven. Ik besluit hem Buffel te noemen, een knipoog naar zijn postuur.
Nu nog een levenspartner voor Buffel zien te vinden. Thomas adviseert me over de mogelijke combinaties. Een mannetje bij een mannetje kan uitlopen op ruzie. Een vrouwtje bij een mannetje op het tegenovergestelde; daar komen jonkies van. En dan staat Buffel ook nog eens bekend als notoire vrouwenverslinder. ‘Is wel érg dol op de vrouwtjes’, lees ik op het informatiekaartje op zijn hok. Gelukkig is Buffel in de opvang gecastreerd, getuige de twee hechtinkjes in zijn liezen. Als zijn hormonen over een paar weken zijn uitgewerkt, moet het lukken om met een vrouwtje samen te leven.
Op zoek naar een vrouwtje dus. Ik zie de meest bijzondere kleuren vrouwtjescavia’s. Taupe, crème, langharig, kortharig. Keuzestress. Tot ik voor een hok met twee schichtige vrouwtjes sta. ‘Die ene is blind aan één oog’, vertelt hij erbij. Ik zie het bevestigd op het informatiebordje op het hok: ‘Lindsey, blind’. Als ik haar wil pakken, vlucht ze een hoek in. Logisch, ze ziet de helft niet. Maar als ik haar eenmaal op mijn arm heb, ontspant ze direct. In haar linkeroog zit een doffe witte vlek. De handicap weerhoudt me er niet van om voor haar te kiezen. Of misschien juist daaróm kies ik haar. Als je dan toch op een maatschappelijk verantwoorde manier aan je dieren wil komen, dan maar meteen een dier de kans geven dat door een ander misschien niet wordt gekozen.
‘Eindelijk iemand die een blinde kiest!’, roept Flappus-eigenaar Carl Withaar verheugd als hij in het voorbijgaan opmerkt welke cavia ik meeneem. ‘Als ze binnen een halfjaar last van haar oog krijgt, dan kom je maar langs met haar’, drukt hij me op het hart. ‘Dan laten we het oogje opereren op onze kosten, door onze vaste dierenarts.’ Mocht ik ook maar enige twijfel hebben gehad, dan was die nu weggenomen. Lindsey krijgt van mij de voornaam Diva erbij. Het wordt: Diva Lindsey.
Nee, zonder gekheid, dat verwacht ik natuurlijk ook niet. Al heb ik me wel eens afgevraagd of de ruimte onder de hechtingen wel echt ‘leeg’ is. De bron van de hormonen zou zijn verwijderd, maar het gedrag blijft nog lange tijd overeind. De dikke Buffel rent nog maanden achter Diva aan, alsof zijn leven ervan afhangt. Met haar haren overeind verjaagt zij hem dan, maar Buffel laat zich niet afschepen.
Ooit had ik een konijn met vergelijkbaar gedrag. Na een schijnbaar nutteloze castratie adviseerde de dierenarts gedragstherapie voor het konijn. Dat ging me te ver. Komt tijd komt raad, dacht ik. En dat bleek. En nu ook bij Buffel. Een paar maanden later rent hij niet meer achter haar aan, maar rennen ze sámen in het rond. Zónder dat hij een rondje op haar rug wil. Als ze op een dag zij aan zij op het vloerkleed liggen te slapen, weet ik dat het goed zit. Buffel is vergeten dat hij een mannetje is en de twee zijn dikke vrienden. Het is tijd voor een gezamenlijk hok.
De cavia’s brengen me precies de gezelligheid waarop ik hoopte. Ze fluiten, ze piepen, ze knorren. Ze laten van zich horen als ze trek hebben, als ze aandacht willen en simpelweg als ik voorbijloop en vergeet ze te begroeten. Vooral Diva doet haar naam eer aan; de dag begint niet zonder dat ik haar gedag zeg.
Ik raad het iedereen aan om zijn huisdieren niet in de winkel te kopen, maar bij een opvang zoals Stichting Flappus. Daar zijn ze ietsje duurder dan in de winkel, maar dat heb ik ervoor over. Waarom een nieuw, commercieel gefokt diertje kopen, als er al honderden in Zwolle met smart zitten te wachten op een baasje? Hamsters, konijnen, fretten, katten, honden, duiven, vissen, gerbils, geiten, eenden, varkens, kippen, tamme ratten en ganzen. Soms vind je bij Flappus zelfs een hert of een ree.
Het terrein van Flappus is een boerderij waar eigenaar Carl oorspronkelijk de commerciële hondenuitlaatservice en -dagopvang Brutus begon. En omdat hij de ruimte toch had - op het erf, maar zeker ook in zijn hart - kwam daar een idealistische organisatie bij, de opvang van dieren die een nieuw thuis zoeken.
Een deel van de dieren wacht meer dan drie maanden op een nieuw adres. Dit kan sneller gaan, als meer mensen weten dat Flappus bestaat en erheen gaan voor een nieuwe huisgenoot. Daarom schreef ik dit verhaal. De poort van Flappus staat open van dinsdag tot en met vrijdag.
Hou je van dieren, dan ben je bij 'SamenDieren' op de juiste plek. Op deze pagina ontdek je die organisaties en al hun diereninfo, -activiteiten en -vrijwilligersvacatures. Ook lees je de oproepjes van buurtgenoten die hulp vragen bij de verzorging van hun huisdier.
Ga naar SamenDieren